Ter gelegenheid van de veertiendaagse dat in het kader van Moederdag wordt georganiseerd door Golden Rose, hebben wij een rondetafelgesprek gevoerd over het thema “Kind en carrière: moet men kiezen?”. Of op welk manier moet men beroeps-en gezinsleven met elkaar verzoenen? Aan deze ronde tafel zaten 2 genodigden van onschatbare waarde, want allebei waren ze moeders met respectievelijk vier en vijf kinderen en met een druk beroepsleven: Celine Fremault en Filiz Güles. Rond de tafel zaten vrouwelijke academici, die grotendeels een fulltime werk hadden, sommigen met kinderen en anderen zonder. Wat hen motiveert is de wens om het moederschap te verwezenlijken en de wens om een professionele carrière op te bouwen en zij hebben antwoorden nodig op hun vragen.
Het doel van deze bijeenkomst was om het moederschap en werken te belichten, maar ook om de vinger te leggen op de problemen die vrouwen ondervinden bij het combineren van hun gezins-en beroepsleven. Vaak, ondanks de veranderingen in houdingen en de diverse wetten betreffende gelijke kansen tussen vrouwen en mannen, zien zij af van hun werk of willen liever parttime werken en hun tijd doorbrengen met hun kinderen, dan te werken.
We willen een beetje meer weten over het onderwerp met de vrouwen aan tafel die, dynamisch en geboeid luisteren.
Op de vraag of men moet kiezen tussen het hebben van kinderen of het hebben van een professionele carrière, is het meest voor de hand liggende antwoord om te zeggen dat ieder vrij is om te kiezen: wel of geen kinderen te krijgen, te stoppen of te blijven werken, een carrière of niet. Het is al vele malen gezegd, en we zien hier ook, een vrouw moet gelukkig zijn in het door haar gemaakte keuzes en in wat zij doet. Zoals, Celine Fremault opmerkt, “we moeten naar hen luisteren, hen respecteren.”
Tijdens het gesprek werd gewezen op de problemen die er zijn en die de keuze niet vergemakkelijken zoals kinderopvang, de verzorging en de soms lange tijd afwezigheid op de arbeidsmarkt. Inderdaad, een moeder wiens kind ziek is, kan niet gaan werken, omdat zij vaak degene is die de verzorging en de ondersteuning op zich neemt en zij is ook degene die alternatieven moet vinden. Bovendien is het moederschap niet of weinig gewaardeerd, vrouwen durven niet terug te keren naar het werk omdat ze geloven niet meer in overeenstemming te zijn met de wereld van het werk en ga zo maar door. Een deelnemer, die meer dan twintig jaar gewerkt heeft en gestopt is met het werken in het bedrijf om zich te wijden aan haar familie, vindt vandaag de dag, geen werk meer vanwege haar hoge leeftijd.
Celine Fremault vertelde ons dat er een vereniging in Charleroi bestaat dat vrouwen helpt om het werk te hervatten. Het is vaak moeilijk om het werk te hervatten en het werken als vrijwilliger in het verenigingsleven is een goede toegangspoort, een interessante overgangsperiode. Bovendien, zorgt het ook voor het verwerven van bepaalde kwaliteiten en ervaringen die een professionele baan kunnen verbeteren, zelfs als dit niet op hetzelfde werkgebied is. Men moet zulke soorten initiatieven vermeerderen. Er werd gewezen op het belang van ondersteuning voor deze vrouwen om ze weer aan het werk te krijgen.
Sommige ideeën zijn gerezen om de situatie van vrouwen te verbeteren:
- Flexibele uren voor de kinderopvang
- Gelijke lonen als die van mannen voor hetzelfde werk
- Veel te vaak verlaten vrouwen hun werk om te kunnen profiteren van hun
familie onder het voorwendsel dat zij minder verdienen dan hun echtgenoten.
- Evenwichtiger verdelen van taken tussen echtgenoten
- Het waarderen van het werk van een huisvrouw en de tijd die ze erin investeert: het is belangrijk om de tijd mee te rekenen die men heeft doorgebracht voor deze periode.
- Het vinden van werkgevers die ermee instemmen en je ondersteunen tijdens de terugkeer naar het werk na lange afwezigheid.
Deeltijds werken, ondanks de grote interesse van vrouwen voor deze vorm van werken, heeft perverse kanten, aangezien vrouwen niet dezelfde salaris ontvangen, en de vooruitgang in hun carrière en hun salarissen laag blijven.
We hebben ook gesproken over de moeilijkheid voor vrouwen van allochtone achtergrond, en vooral van Turkse, om het werk en gezin te combineren, vaak omdat ze afkomstig zijn uit Turkije en ze niet over de nodige kwalificaties of diploma’s beschikken of de diploma’s die ze hebben zijn niet erkend in België.
