Ter gelegenheid van de Internationale Vrouwendag, hield Golden Rose zijn eerste panel in het Europees Parlement. Inderdaad, geen enkele Belgische vrouwenbeweging van allochtone afkomst, had ooit een dergelijk prestigieus evenement op deze plaats georganiseerd die de Europese democratie symboliseert, waardoor het panel een internationale dimensie kreeg.
Het panel ging over het thema “mondiale vraagstukken gezien door de ogen van vrouwen “. Het werd gemodereerd door het Europees parlementslid, Emine Bozkurt, en bracht deskundigen samen om antwoorden te geven op belangrijke problemen die onze samenleving bezig houden en de daarmee gerelateerde thema’s met betrekking tot ecologie, racisme, armoede en onderwijs.
Voor dit panel waren de volgende personen aanwezig: , Isabelle Durant, Europees parlementariër en vicevoorzitter van het Europees Parlement, Françoise De Boe, coördinator van de federale strijd tegen de armoede, bestaans(on)zekerheid en sociale uitsluiting en Seval Kayman, vicevoorzitter van Fedactio, Federatie van actieve verenigingen in België. Fatima Hanine, juridisch adviseur bij het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding was verhinderd en kon daarom niet deelnemen. Maar een paar van haar opmerkingen werden gelezen door Francoise De Boe.
Dit panel had als doel perspectieven van vrouwen te benadrukken over algemene vraagstukken van deze eeuw die relevant zijn voor onze tijd en daarom hebben we een oproep gedaan aan vrouwen om over deze verschillende onderwerpen te discussiëren.
Het panel begon onder moderatie van Emine Bozkurt, die zelf een lid is van het Comité voor de gelijkheid en rechten van vrouwen. Ze is zelf actief met betrekking tot vrouwen in het algemeen en allochtone vrouwen in het bijzonder. Na het feliciteren van de organisatoren voor hun initiatief, gaf Emine Bozkurt het woord aan Isabelle Durant.
Mevrouw Durant zei dat vrouwen het vermogen hebben om meerdere dingen tegelijk te kunnen doen en dus te maken hebben met verschillende problemen en dat ze daarom op de voorgrond moeten treden. Zij voegde eraan toe dat vrouwen die moeder zijn de gebeurtenissen van het leven op een andere manier op zich nemen en een andere gevoeligheid aan de dag leggen en ze dan niet enkel aan vandaag denken, maar ook aan hun kinderen, en dit op lange termijn. Ze uitte daarna haar eigen interesse ten opzichte van de ecologie, want ze was als vrouw, toen ze besloot om een keuze te maken voor een partij, van nature geneigd om voor de groenen te kiezen.
Francoise De Boe nam op haar beurt het woord en behandelde het vraagstuk van “ de armoede “. Vanuit haar ervaring in de dienst voor de bestrijding van armoede, bestaansonzekerheid en sociale uitsluiting wees zij op het belang van de dialoog tussen de verenigingen die zich bezighouden met de armen en de federale overheid. Ze had haar presentatie de titel “Wat mag ik hopen?” gegeven en deelde met ons haar bedenkingen. Haar opmerking over dit onderwerp was dat het zowel invloed had op de arme landen als de geïndustrialiseerde landen. Als een vrouw wou ze de levensloop van de vrouwen zien en werkte in de straten, met kinderen die op straat spelen en als volwassenen kruisen ze elkaar weer op straat.
Zij benadrukte dat armoede een opeenvolging van ongelijkheid is en de precariaat werd steeds belangrijker. Ze eindigde met de volgende metafoor: de Noordster is verre van ons, maar we hebben onze weg weten te vinden wetende dat wij haar niet konden bereiken.
Het laatste panellid richtte haar aandacht op onderwijs. Seval Kayman, vicevoorzitter van Fedactio begon haar presentatie met een beschrijving van de situatie van vrouwen in het onderwijs, zoals trainers en docenten. Het vinden van vrouwen in deze domeinen is zeer moeilijk omdat zeer weinig vrouwen actief zijn. Ondanks dit, gaf zij een referentie die nog steeds mensen inspireert: het is door Maria Montessori dat meer dan 8.000 scholen wereldwijd zijn geïnspireerd. Seval Kayman deelde met ons haar visie over dit onderwerp. Vanuit haar ervaring op terrein gaf ze ideeën om de situatie te verbeteren: bijvoorbeeld de status van leraren beoordelen, zodat ze zich ontwikkelen. Vroege contacten maken met kinderen vanaf de eerste leeftijd, intensieve dialoog tussen ouders en scholen in het werk stellen, en in het bijzonder een bewustwording in heel de samenleving bewerkstelligen door hen te sensibiliseren om samen te werken in een geest van solidariteit voor de volwassenen van morgen zodat zij goed zijn uitgerust om de uitdagingen aan te gaan.
Ten slotte volgde een vraag en antwoord sessie, met uiteindelijk het slot van het panel. Deze ervaring in Europa, heeft ons de omvang van de uitdagingen van onze samenleving doen beseffen. Op zulke manier hopen we een bijdrage te leveren met onze activiteiten in de sociale samenleving.
